El mio Xuan miróme,
díxome: "Galana,
que guapina tas".
Yo-y dixe: "Xuanucu,
nun tengo contigo
ganes de falar".
Entós el mio Xuan
comenzóme afalagar
con un palu d'avellanu
¡Xes£s, qué burru ye Xuan!
Yo toa llorosa
fui en casa mio suegra
que cerquina tá.
Díxome la vieya:
"Nun tomes asina
les coses de Xuan.
Porque'l mio Xuan ye
tan burru que nun lu hai más,
tan vagu que nun trabaya
nin piensa de trabayar". |
|
